പാവങ്ങള്‍

വിക്ടര്‍ ഹ്യൂഗോയുടെ Les Misérables എന്ന ഫ്രഞ്ച് നോവലിൻ്റെ  മലയാള പരിഭാഷയായ പാവങ്ങള്‍ നാലപ്പാട്ട് നാരായണമേനോനാണ് നിര്‍വ്വഹിച്ചത്. ആദ്യമായി ഈ വിവർത്തനകൃതി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് 1925 ലാണ്.  മലയാളി വായനക്കാർക്ക് ഈ പുസ്തകം ലഭ്യമായിട്ട്  ഇന്നേക്ക് 100 വർഷങ്ങൾ പിന്നിടുന്നു.   ഇത് മലയാള സാഹിത്യത്തില്‍ ഒരു വലിയ സംഭവമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഈ പരിഭാഷ മലയാളത്തില്‍ വിവര്‍ത്തന സാഹിത്യത്തിൻ്റെ  വളര്‍ച്ചയ്ക്ക് തുടക്കം കുറിച്ചു. സാമൂഹികനീതിയും മനുഷ്യസമത്വവും കേരളീയ സമൂഹത്തില്‍ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനും ഇത് സഹായകമായി. സാഹിത്യനിരൂപകയായ എം. ലീലാവതി ഈ കൃതിയെ “അസാധാരണമായ ഒരു സംഭവമായി” വിശേഷിപ്പിക്കുകയും, കേരളത്തില്‍ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന് അടിത്തറ ഒരുക്കിയതില്‍ ഈ കൃതിക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ടെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെടുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഈ കൃതിയുടെ പ്രസിദ്ധീകരണം മലയാള സാഹിത്യത്തില്‍ സാമൂഹിക മാറ്റങ്ങള്‍ക്ക് വഴിയൊരുക്കിയതായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു.
മലയാള ഭാഷയില്‍ വ്യാഖ്യാനാത്മകവും സൃഷ്ടിപരവുമായ സാഹിത്യവിത്തുകള്‍ വിതച്ചതില്‍ ഏറെ പങ്ക് വഹിച്ചത് ഈ വിവര്‍ത്തനസാഹിത്യമാണ്. മലയാളത്തിലെ ആദികവികളായ തിരുനാഴി അഴുതചന്‍ മുതല്‍ ഉപന്യാസകാരന്മാരായ തില്ലങ്കേരി രാമപണിക്കന്‍വരെ ഒട്ടനവധി എഴുത്തുകാര്‍ വിവിധ ഭാഷകളില്‍ നിന്നുള്ള ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ മലയാളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. വിവര്‍ത്തനം എന്നത് വിവേകത്തോടെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലെ സാരാംശം സ്വന്തം ഭാഷയിലേക്ക് മാറ്റിയെത്തിക്കാനുള്ള പരിശ്രമമാണ്. മലയാളത്തില്‍ ഇത് തുടങ്ങുന്നത് കേവലം ഭാഷാശൈലി കൊണ്ടല്ല, സംസ്‌കൃതം, തമിഴ്, ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷകളില്‍ നിന്നുള്ള സാഹിത്യരചനകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സാംസ്‌കാരിക സംഭാഷണത്തോടെയാണ്.
മലയാളഭാഷയെകുറിച്ചുള്ള തുടക്കകാലം തമിഴിൻ്റെയും സംസ്‌കൃതത്തിൻ്റെയും കീഴിലായിരുന്ന കാലഘട്ടമാണ്. അതിനാല്‍തന്നെ ആദിമമലയാളസാഹിത്യത്തില്‍ സംസ്‌കൃതകാവ്യങ്ങള്‍ക്കും പുരാണങ്ങള്‍ക്കും വലിയ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നു. പ്രാചീനകാലത്ത് പൗരാണിക കഥകളായ രാമായണം, മഹാഭാരതം, ഭാഗവതം തുടങ്ങിയവയുടെ വ്യാപനം വിവര്‍ത്തനം മൂലമായിരുന്നു. കിളിപ്പാട്ട്, മറ്റു കാവ്യരൂപങ്ങള്‍ എന്നിവയിലൂടെയായിരുന്നു ഇവ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്. ഉദാഹരണത്തിന് തുഞ്ചത്തെഴുത്തെച്ഛന്‍ സംസ്‌കൃതത്തില്‍നിന്നും രാമായണത്തെ ആധാരമാക്കി രചിച്ച ആദ്യ മലയാള രാമായണകാവ്യമാണ് ‘ആദ്ധ്യാത്മരാമായണം കിളിപ്പാട്ട്’.
പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ  തുടക്കത്തോടെ, പ്രത്യേകിച്ച് ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിനുശേഷം, ഇംഗ്ലീഷ് സാഹിത്യത്തിൻ്റെ  സ്വാധീനം കേരളത്തിലും മുറുകി. പാശ്ചാത്യകൃതികളെ മലയാളത്തിലേക്ക് പരിഭാഷപ്പെടുത്താന്‍ എഴുത്തുകാര്‍ തയ്യാറായി. ഇതോടെ മലയാളത്തില്‍ നൂതനരീതിയിലുള്ള വിവര്‍ത്തനസാഹിത്യത്തിന് ദിശയും രൂപവും ലഭിച്ചു.
നാലപ്പാട്ട് നാരായണമേനോന്‍ ആദ്യകാലത്തുതന്നെ ശാസ്ത്രീയമായ വിവര്‍ത്തനം എന്ന ആശയം മലയാള സാഹിത്യത്തില്‍ അവതരിപ്പിച്ച വ്യക്തിയാണ്. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ  വിവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ പശ്ചാത്തലവും ഭാവരചനയും സംയോജിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത് കാണാം. അദ്ദേഹം മലയാളത്തിൻ്റെ  പരിഭാഷാസാഹിത്യത്തില്‍ അപൂര്‍വമായ മുന്നേറ്റം നടത്തിയ പ്രധാന സംഭാവനയാണ് ‘പാവങ്ങള്‍’ എന്ന പേരില്‍ വിക്ടര്‍ യൂഗോയുടെ ‘ലെ മിസെറബിള്‍’ എന്ന ഫ്രഞ്ച് നോവല്‍ ആദ്യമായി മലയാളത്തില്‍ പരിഭാഷ നടത്തിയത്. ഈ പരിഭാഷ മലയാള സാഹിത്യരംഗത്ത് അഴിമതി, നിയമവ്യവസ്ഥ, സാമൂഹിക നീതി, സ്‌നേഹം, മതം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള വലിയ ചിന്തകള്‍ക്കുള്ള വാതിലുകളാണ് തുറന്നിട്ടത്. അന്നത്തെ അവസ്ഥയില്‍ മലയാളിയെ സംബന്ധിച്ച് ഈ കൃതി വളരെ ഭാരമുള്ളതും ആഴമുള്ളതുമാണ്. എന്നാല്‍, അതിൻ്റെ  ദാര്‍ശനികതയെയും കാവ്യാത്മകതയെയും സംരക്ഷിച്ച് നാരായണമേനോന്‍ അതിനെ മലയാളികള്‍ക്ക് സ്വന്തം കാവ്യമാക്കി മാറ്റിയെടുത്തു.
മലയാളത്തില്‍ ആധുനിക വിവര്‍ത്തനസാഹിത്യത്തിൻ്റെ  പിതാവ് എന്ന നിലയിലേക്ക് അദ്ദേഹം ഇതോടെ ഉയര്‍ന്നു. പാശ്ചാത്യ സാഹിത്യത്തിലെ മഹാകൃതികളെ, സംസ്‌കാരപരമായ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ മറികടന്ന്, മലയാള മനസ്സിലേക്ക് എളുപ്പത്തില്‍ എത്തിക്കാനാകുമെന്നതിൻ്റെ  തെളിവാണ് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ  പാവങ്ങളുടെ വിവര്‍ത്തനം. അതിനാല്‍ തന്നെ, മലയാള വിവര്‍ത്തനസാഹിത്യത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിന് അദ്വിതീയമായ സ്ഥാനമാണുള്ളത്. മലയാള ഭാഷയുടെ ആധികാരികതയും അവതരണവൈഭവവും സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട ആഖ്യാനങ്ങള്‍ കൊണ്ടുതന്നെ അദ്ദേഹം എഴുത്തുകാരനെന്നതിലും കൂടുതല്‍ ഒരു സാംസ്‌കാരിക മാര്‍ഗദര്‍ശിയാവുന്നു.

1862 ല്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലെസ് മിസറബിള്‍സ്, പത്തൊന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഏറ്റവും മികച്ച നോവലുകളില്‍ ഒന്നാണ്. വിപ്ലവാനന്തര ഫ്രാന്‍സിലെ പോരാട്ടങ്ങളെ മുന്‍ കുറ്റവാളിയായ ജീന്‍ വാല്‍ജീൻ്റെ  ജീവിതത്തിലൂടെ പകര്‍ത്തുന്ന ഒരു വലിയ ഇതിഹാസമാണിത്. മോചനത്തിൻ്റെയും നീതിയുടെയും കഥ എന്നതിലുപരി, ധാര്‍മ്മികത, നിയമം, ദാരിദ്ര്യം, സ്‌നേഹം, മനുഷ്യാവസ്ഥ എന്നിവയുടെ ആഴത്തിലുള്ള ദാര്‍ശനിക പര്യവേക്ഷണമാണ് ഈ നോവല്‍. സങ്കീര്‍ണ്ണമായ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെയും ഉജ്ജ്വലമായ ചരിത്ര പശ്ചാത്തലങ്ങളിലൂടെയും, തലമുറകളിലുടനീളം വായനക്കാരില്‍ പ്രതിധ്വനിക്കുന്ന ഒരു കൃതി ഹ്യൂഗോ തയ്യാറാക്കുന്നു.

നോവല്‍ 1815 ല്‍ ആരംഭിച്ച് ഏകദേശം രണ്ട് പതിറ്റാണ്ടുകള്‍ നീണ്ടുനില്‍ക്കുന്നു. ഒരു റൊട്ടി മോഷ്ടിച്ചതിന് തടവിലാക്കപ്പെട്ട ജീന്‍ വാല്‍ജീന്‍ 19 വര്‍ഷത്തെ ജയില്‍വാസത്തിന് ശേഷം മോചിതനാകുന്നു, പക്ഷേ സമൂഹം ഒരു അപകടകാരിയായ മനുഷ്യനായി അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. കരുണയും ദയയും കാണിക്കുന്ന ബിഷപ്പ് മരിയലുമായുള്ള പരിവര്‍ത്തനാത്മകമായ ഒരു ഏറ്റുമുട്ടലിന് ശേഷം, വാല്‍ജീന്‍ ഒരു സത്യസന്ധനായ മനുഷ്യനാകാന്‍ തീരുമാനിക്കുന്നു. പുതിയൊരു വ്യക്തിത്വം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട്, അദ്ദേഹം ഒരു വിജയകരമായ ഫാക്ടറി ഉടമയും മോണ്‍ട്രൂയില്‍സര്‍മെറിൻ്റെ  മേയറുമായി മാറുന്നു.

എന്നിരുന്നാലും, കര്‍ശനമായ നിയമജ്ഞനായ ഇന്‍സ്‌പെക്ടര്‍ ജാവെര്‍ട്ട്, പരോള്‍ ലംഘിച്ചതിന് നിരന്തരം അവനെ പിന്തുടരുന്നു. വഴിയില്‍, ഫാന്റൈന്‍ എന്ന നിരാലംബയായ സ്ത്രീയുടെ മകളായ കൊസെറ്റിനെ വാല്‍ജീന്‍ ദത്തെടുത്ത് സ്വന്തം മകളായി വളര്‍ത്തുന്നു. 1832 ലെ പാരീസ് കലാപത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ട ഒരു യുവവിപ്ലവകാരിയായ മാരിയസുമായി കോസെറ്റ് പിന്നീട് പ്രണയത്തിലാകുന്നു.

ബാരിക്കേഡ് കലാപത്തിനിടയിലാണ് നോവല്‍ പാരമ്യത്തിലെത്തുന്നത്, അവിടെ മാരിയസ് പരിക്കേല്‍ക്കുകയും വാല്‍ജീന്‍ തൻ്റെ  ജീവന്‍ രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒടുവില്‍, വാല്‍ജീൻ്റെ  നന്മയുടെ ധാര്‍മ്മിക അവ്യക്തതയെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ജാവെര്‍ട്ട്, നീതിയെക്കുറിച്ചുള്ള തൻ്റെ  കര്‍ക്കശമായ ധാരണയുമായി പൊരുത്തപ്പെടാന്‍ കഴിയാതെ സ്വന്തം ജീവന്‍ എടുക്കുന്നു. ധാര്‍മ്മികവും ആത്മീയവുമായ യാത്ര പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ജീന്‍ വാല്‍ജീന്‍ സമാധാനപരമായി മരിക്കുന്നു.

ഒരു വ്യക്തിയും മോചനത്തിനപ്പുറമല്ല എന്ന ആശയത്തിലാണ് ലെസ് മിസറബിള്‍സിൻ്റെ  കാതല്‍.  കഠിനനായ ഒരു കുറ്റവാളിയില്‍ നിന്ന് കാരുണ്യവാനും നിസ്വാര്‍ത്ഥനുമായ ഒരു മനുഷ്യനിലേക്കുള്ള ജീന്‍ വാല്‍ജീൻ്റെ  പരിവര്‍ത്തനം, മാറ്റത്തിനുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ  കഴിവിലുള്ള ഹ്യൂഗോയുടെ വിശ്വാസത്തെ വ്യക്തമാക്കുന്നു. ബിഷപ്പിൻ്റെ  ക്ഷമാപ്രവൃത്തി വാല്‍ജീനെ ഒരു പുതിയ പാതയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു, കൃപയുടെയും കാരുണ്യത്തിൻ്റെയും ക്രിസ്തീയ ആദര്‍ശങ്ങള്‍ക്ക് ഊന്നല്‍ നല്‍കുന്നു.

ഇന്‍സ്‌പെക്ടര്‍ ജാവെര്‍ട്ട് നിയമം, ക്രമസമാധാനം, വഴങ്ങാത്ത നീതി എന്നിവയെ പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു. ഇതിനു വിപരീതമായി, വാല്‍ജീന്‍ കരുണയെയും ധാര്‍മ്മിക മനസ്സാക്ഷിയെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. നോവല്‍ ഈ രണ്ട് തത്വങ്ങളെയും പരസ്പരം എതിര്‍ക്കുന്നു, ആത്യന്തികമായി കരുണയില്ലാത്ത നീതി മനുഷ്യത്വരഹിതവും വിനാശകരവുമാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ദരിദ്രരുടെ ദുരവസ്ഥയില്‍ വിക്ടര്‍ ഹ്യൂഗോ ആഴത്തില്‍ ഉത്കണ്ഠാകുലനായിരുന്നു. ഫാന്റൈന്‍, കോസെറ്റ്, തെനാര്‍ഡിയേഴ്‌സ് തുടങ്ങിയ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ, ദാരിദ്ര്യത്തിൻ്റെ  ക്രൂരമായ അനന്തരഫലങ്ങള്‍, പ്രത്യേകിച്ച് സ്ത്രീകളിലും കുട്ടികളിലും, നോവല്‍ തുറന്നുകാട്ടുന്നു. സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും ദുര്‍ബലരായവരോട് വ്യവസ്ഥാപിത പരിഷ്‌കരണത്തിനും അനുകമ്പയ്ക്കും ഹ്യൂഗോ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു.

ലെസ് മിസറബിള്‍സിലെ സ്‌നേഹം പല രൂപങ്ങളിലും കാണിക്കുന്നു രക്ഷാകര്‍തൃ, പ്രണയ, ആത്മത്യാഗം. കൊസെറ്റിനോടുള്ള വാല്‍ജീൻ്റെ  സ്‌നേഹമാണ് അവൻ്റെ  ഓരോ പ്രവൃത്തിയെയും പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത്, അതേസമയം മാരിയസിനോടുള്ള എപ്പോണിൻ്റെ  അപ്രതിരോധ്യമായ സ്‌നേഹം അവളെ അവനുവേണ്ടി മരിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. വ്യക്തിപരമായ നേട്ടങ്ങളെ മറികടക്കുന്ന ഒരു മോചനശക്തിയായി ഹ്യൂഗോ പ്രണയത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു.

എന്‍ജോള്‍റാസ് നയിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥി കലാപത്തിലൂടെ, പ്രത്യേകിച്ച് ആ കാലഘട്ടത്തിലെ വിപ്ലവ മനോഭാവത്തെ ഈ നോവല്‍ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. പ്രക്ഷോഭം പരാജയപ്പെടുമ്പോള്‍, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും സമത്വത്തിനും നീതിക്കും വേണ്ടിയുള്ള നിത്യപോരാട്ടത്തെ അത് പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു. ഹ്യൂഗോ വിപ്ലവത്തെ കാല്പനികവല്‍ക്കരിക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് ഒരു കുലീനമായ, പക്ഷേ ദുരന്തകരമായ ഒരു ശ്രമമായിട്ടാണ് അതിനെ കണക്കാക്കുന്നത്.

ഫ്രാന്‍സിലെ വലിയ രാഷ്ട്രീയ പ്രക്ഷോഭങ്ങളുടെ കാലഘട്ടത്തിലാണ് വിക്ടര്‍ ഹ്യൂഗോ ലെസ് മിസറബിള്‍സ് എഴുതിയത്. നെപ്പോളിയന്‍ കാലഘട്ടത്തിനുശേഷം 1832 ലെ പാരീസ് പ്രക്ഷോഭത്തിലൂടെ ഈ നോവല്‍ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു. രാജവാഴ്ചക്കാര്‍, റിപ്പബ്ലിക്കന്‍മാര്‍, തൊഴിലാളിവര്‍ഗം എന്നിവ തമ്മിലുള്ള രാഷ്ട്രീയ പോരാട്ടങ്ങളെ ഹ്യൂഗോയുടെ കൃതികള്‍ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. സാമൂഹിക നീതി, ജയില്‍ പരിഷ്‌കരണം, വിദ്യാഭ്യാസം എന്നിവയ്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഒരു വക്താവായിരുന്നു അദ്ദേഹം, ഇവയെല്ലാം ആഖ്യാനത്തില്‍ ആഴത്തില്‍ ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. ഫ്രഞ്ച് ശിക്ഷാ വ്യവസ്ഥയുടെ കാഠിന്യത്തിനും മുന്‍ കുറ്റവാളികളെ പുനരധിവസിപ്പിക്കുന്നതില്‍ സമൂഹത്തിൻ്റെ  പരാജയത്തിനുമെതിരായ പ്രതികരണമായിരുന്നു നോവല്‍.
ലെസ് മിസറബിള്‍സ് അതിൻ്റെ  വലിയ തോതിലുള്ള, സമ്പന്നമായ കഥാപാത്ര വികസനത്തിനും ആഴത്തിലുള്ള ദാര്‍ശനിക അന്വേഷണങ്ങള്‍ക്കും പേരുകേട്ടതാണ്. ഹ്യൂഗോ ഫിക്ഷനെ ചരിത്ര വ്യാഖ്യാനവുമായി സംയോജിപ്പിച്ച്, ഒരു ഇതിഹാസ കഥയും സാമൂഹിക രേഖയും ആയ ഒരു കൃതി സൃഷ്ടിക്കുന്നു. നോവലിൻ്റെ  നിലനില്‍ക്കുന്ന ജനപ്രീതി നിരവധി ചലച്ചിത്ര പതിപ്പുകള്‍ക്ക് കാരണമായി, അവയില്‍ പ്രശംസ നേടിയ സ്‌റ്റേജ് മ്യൂസിക്കല്‍ പതിപ്പുകളും ഉള്‍പ്പെടുന്നു.
ഹ്യൂഗോയുടെ ഗദ്യശൈലി ചിലപ്പോള്‍ വഴിതെറ്റുന്നതും എപ്പോഴും ആവേശഭരിതവുമാണ് വായനക്കാരെ നീതി, ധാര്‍മ്മികത, നന്മയുടെയും തിന്മയുടെയും സ്വഭാവം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ആഴത്തില്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. അതിൻ്റെ  ദൈര്‍ഘ്യവും സങ്കീര്‍ണ്ണതയും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ലെസ് മിസറബിള്‍സ് ഇപ്പോഴും ആകര്‍ഷകവും വൈകാരികമായി ശക്തവുമായ ഒരു വായനയാണ്.
വിക്ടര്‍ ഹ്യൂഗോയുടെ മാസ്റ്റര്‍പീസ് വായനക്കാരെ സാമൂഹിക ലേബലുകള്‍ക്കപ്പുറം കാണാനും, അനീതി മൂലമുണ്ടാകുന്ന കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ ആഴം മനസ്സിലാക്കാനും, സ്‌നേഹത്തിൻ്റെയും മോചനത്തിൻ്റെയും ശക്തിയില്‍ വിശ്വസിക്കാനും പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. പ്രസിദ്ധീകരിച്ച് 160 വര്‍ഷത്തിലേറെയായെങ്കിലും നോവല്‍ ഇന്നും മനുഷ്യരാശിയുടെ ധാര്‍മ്മിക മനസ്സാക്ഷിയെ പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.